Zakład Historii Kultury
ZAKŁAD HISTORII KULTURY
Kierownik:
prof. dr hab. Bożena Popiołek
dr Urszula Kicińska
dr Anna Penkała
dr Agnieszka Słaby
Charakterystyka Zakładu:
Zakład Historii Kultury prowadzi działalność naukową współpracują zarówno z polskimi ośrodkami badawczymi (Poznań, Warszawa, Toruń, Białystok, Wrocław), jak i zagranicznymi (Czechy, Turcja, Słowacja, Litwa) zajmującymi się rozwojem kultury w kontekście historycznym i antropologicznym, ze szczególnym naciskiem na historię kultury epoki baroku.
Zakład Historii Kultury organizuje szereg konferencji naukowych, spośród których na uwagę zasługuje cykliczna międzynarodowa konferencja – W kręgu rodziny epok dawnych – rytmy życia, rytmy codzienności (październik 2012 r. – Dzieciństwo; październik 2014 r. – Kobieta i mężczyzna – dwa światy, jedna przestrzeń), która cieszy się ogromnym zainteresowaniem wśród polskich i zagranicznych autorytetów naukowych badających historię rodziny i kobiety, mentalności i demografii historycznej, historię kultury i codzienności.
Nasze badania skupiają się na problemach z zakresu antropologii historii i historii mentalności – kształtowaniu się mentalności różnych grup dawnego społeczeństwa polskiego, powstawania stereotypów i wzorców osobowych, zagadnieniu śmierci w kulturze staropolskiej i testamentologii, ceremonialności życia różnych grup społecznych, prasie rękopiśmiennej, sztuce epoki baroku. Prowadzimy badania nad zagadnieniem mecenatu i patronatu (klientelizmu) w społeczeństwie czasów saskich.
Elementem działalności naukowej pracowników Zakładu Historii Kultury jest również realizacja grantów naukowych. Prof. Bożena Popiołek, dr Urszula Kicińska i dr Agnieszka Słaby realizują grant – Korespondencja Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, kasztelanowej krakowskiej. Opracowanie edytorskie i analiza treści, (2013-2016). W ramach wspomnianego grantu planowana jest nie tylko edycja źródłowa listów związanych z postacią „rządzichy oleszyckiej”, ale także cykl warsztatów i seminariów naukowych dotyczących epistolografii kobiecej jako źródłu do badania mentalności w epoce nowożytnej.